Zimowe wakacje z aparatem

Będąc latem na Suwalszczyźnie słuchałam opowieści o tutejszej zimie.
Magicznej, mroźnej, pełnej śniegu, tak różnej od tej w mieście i takiej, która jest wyzwaniem dla fotografującego. 
Wtedy nie myślałam jeszcze o mroźnych porankach, śniegu gęsto pokrywającym ścieżki i szlaki narciarskie, otulającym drzewa, o cudownym spokoju wigierskiego klasztoru, o zasypianiu w ciszy i głuszy tego magicznego miejsca, o rozgwieżdżonym niebie i o widoku na zamarzniętą taflę wielkiego jeziora Wigry.
Wraz z nadejściem zimy zaczęłam poważnie rozważać propozycję wyjazdu na plener w zimowej aurze.
Fajnie jest marzyć i realizować swoje zamierzenia.
Jak za dotknięciem czarodziejskiej różczki znalazłam się w wigierskim klasztorze.
Przyjechałyśmy z koleżanką kilka dni temu i codziennie cieszymy się z uroków tej okolicy.
Do rozpoczęcia warsztatów byłyśmy same w hoteliku przy klasztorze.
Codzienne rytuały od wczesnego poranka wprawiały nas w błogi nastrój.
Wspólne picie kawy, aktywność sportowa, poznawanie smaków kuchni tatarskiej, delektowanie pysznymi ciastami w suwalskiej kawiarence.
Odkrywamy piękne miejsca korzystając z tras narciarskich zjazdowych i biegowych.
Wigierski Park Narodowy to wymarzone miejsce do jeżdżenia na biegówkach.
Trasy ciągną się kilometrami pośród pięknych lasów otulonych świeżym puchem.
Przy odrobinie szczęścia napotkać tu można różne gatunki zwierząt.
My z Daną spotkałyśmy tylko zające ;-)
W następnym poście opiszę Wam nasze warsztaty fotograficzne.