Dzień Kobiet czyli tulipany w mojej głowie

Jest raz w roku. Dla wszystkich pań.
Dzień Kobiet, nasze święto. 
Nie wszyscy panowie uznają je jako ważne tłumacząc, że wywodzi się z czasów komunistycznych.
A to nieprawda.
Już w starożytnym Rzymie obchodzono Matronalia jako święto płodności i macierzyństwa.
Mężowie obsypywali wtedy swoje żony prezentami i spełniali życzenia.
Jak jest dzisiaj?
Zapomnieliśmy już o czasach PRL-u, gdzie na ulicach widać było panów z goździkiem w ręku. 
W zakładach pracy, jako wyjątkowy prezent, dodawano do goździka rajstopy w foliowej paczuszce.
Towar niezwykle  trudny do zdobycia.
Ech, wspomnień czar...  ;-)
Dzisiaj przeszłam ulicami miasta, spacerowałam brzegiem morza, posiedziałam w parku.
Przypatrywałam się ludziom. Z sympatią oglądałam się za każdą panią z bukietem w dłoni.
W jednej z trójmiejskich galerii zajrzałam do kwiaciarni.
W dość długiej kolejce stali panowie i wybierali kwiaty dla swoich kobiet. 
Kiedyś, też dostawałam kwiaty. To było miłe uczucie.
Najbardziej cieszyły mnie tulipany, moje ukochane.
Może dlatego, że nieodmiennie kojarzą mi się z wiosną. I są cudne.
Dzisiaj, kupuję je sama. 
Wprowadziłam do mojego życia taką nową, miłą tradycję.
Kiedy jest mi źle, kupuję kwiaty do domu, dla siebie.
Często robię taki mój mały, prywatny Dzień Kobiet.
Może kiedyś nie będę już musiała, kto wie?...
Życzę wszystkim Paniom, aby kwiaty od mężczyzn, nieustannie pachniały w Waszych domach :)