Niedzielny spacer w Rewie

Wczorajszy spacer należał do tych, które zakotwiczają się w mojej głowie na stałe.
Lubię czuć wiatr, który targa włosy i zapiera dech.  
Chłonę zapach morskiego powietrza, wsłuchuję się w szum spienionych na wietrze fal i pisk mew szybujących nad głową.
Wiatr od rana nasilał się, a na niebie dynamiczne chmury dawały znać o nadchodzącym froncie.
Pomyślałam, że właśnie w Rewie będzie idealnie, czyli tak jak lubię.
Celowo wybrałam tę małą wioseczkę rybacką położoną malowniczo w Pradolinie Kaszubskiej.
O tej porze roku nie ma turystów tylko nieliczni mieszkańcy spacerują wzdłuż  Mierzei Rewskiej.
Wychodzący w morze kilometrowy cypel oddziela cieplejsze wody Zalewu Puckiego od tych chłodniejszych w Zatoce Gdańskiej.
Po zawietrznej stronie cypla woda pozostaje spokojna nawet w czasie silnych i porywistych wiatrów, dlatego chętnych do nauki kite i windsurfingu nie brakuje.
Przez większą część roku spotkać ich tu można pędzących po falach, często unoszących się w powietrzu na swoich kolorowych ,,latawcach".
Przedsezonowa Rewa wydała mi się jeszcze śpiąca. Nie przygotowana do odwiedzin. 
Zaledwie dwie knajpki otwarte. Budki z goframi, w sezonie tętniące życiem, nadal zamknięte czekają na swój czas.
Nikt tu jeszcze nie myśli o kolorowych straganach z różnościami, lodach na patyku, cytrynowej, orzeźwiającej  lemoniadzie, arbuzach sprzedawanych przy drodze.
I o tłumach turystów, które zanim się obejrzymy, zjawią się tu licznie, a wtedy... znowu będę czekać na posezonową Rewę :)

na końcu naszego świata ;)