Zastanawia mnie jak to się dzieje, że czas umyka w coraz szybszym tempie. Nawet na zaglądanie do zaprzyjaźnionych blogów nie miałam go zbyt wiele. Bardzo tego żałuję, wybaczcie. Śpieszę nadrobić stracone chwile, obejrzeć wszystko co się da, dopisać swoje komentarze, podziwiać piękne zdjęcia i wtopić się w lekturę Waszych opowieści. Brakowało mi tego, naprawdę. Urlop podzieliłam na kilka pod-urlopów i cieszę się z tego bardzo, bo wakacyjny czas wciąż jeszcze przede mną. Majowa była Finlandia. Radosne powitanie z Muminkiem na lotnisku w Turku, spacer po Helsinkach, wycieczka statkiem do Twierdzy Suomenlinna, zapisanej do listy światowego dziedzictwa Unesco i wielogodzinne chodzenie ścieżkami Parku Narodowego Nuuksio. Finlandia robi wrażenie. Zaskakuje maleńkim lotniskiem położonym wśród lasów sosnowych. Po wyjściu z samolotu, pasażerów przechodzących przez płytę lotniska, uderza niesamowity zapach żywicy. Jesteśmy w kraju słynącym z największej ilości lasów w Europie. Gdzie nie spojrzeć mnóstwo jezior, zatoczek, rzek i kanałów. Ludzie bardzo życzliwi, spokojni, uprzejmi i chętni do pomocy. Dla wielbicieli książki Tove Jansson w sklepach istny Muminkowy raj. Kubeczki, miseczki, talerzyki z uroczymi bohaterami książki, można kupić prawie w każdym sklepie. Nie dotarłam jeszcze na Północ, za koło podbiegunowe. Bardziej niż Mikołaja chciałabym zobaczyć zorzę polarną. Mam nadzieję, że taka wycieczka wciąż jeszcze przede mną :)
Nie będzie o pochodzie, te czasy już na szczęście minęły ;) Muszę przyznać, że bardzo lubię początek maja, bo jak wskazuje przysłowie ,,w maju jak w gaju". Zieloność buchnęła w przyrodzie, dni coraz cieplejsze chociaż, u nas na Wybrzeżu, ciągle chłodny wiatr wieje. Nie przeszkadza to jednak aktywnościom wszelkim. Na wiosnę ciało domaga się odnowy, rozkwitu. Uwielbiam poranki nad morzem. Wstaję wcześnie rano, by zdążyć przed tłumem spacerowiczów i pędzę do Sopotu. A tam, zakładam rolki i jeżdżę wzdłuż nadmorskiego deptaku. Od kilku lat obserwuję jak nam się pięknie narodek usportowił. Coraz większe gromady ludzi -aktywistów porannych, biega, śmiga na rowerach, rolkach, chodzi z kijami. Aż miło popatrzeć, że dbamy o zdrowie, poprawiamy kondycję, zwiększamy swoją wydolność, ruszamy się. Wszyscy widać dotlenieni, zadowoleni i uśmiechnięci. I tak trzymać!!! Niech maj będzie aktywny dla każdego z Was. Polecam szczerze nadmorskie spacery, leśne wędrówki i nieznane ścieżki. Odkryjcie w sobie potencjał energii i ruszcie przed siebie, bo warto :) Tylko nie bierzcie przykładu z mojej Rebelki, która zamiast aktywności wiosennej woli pozycję horyzontalną i wygrzewanie na słonku przez szybę w sypialni ;) Pozdrawiam serdecznie.
Ostatnia sobota karnawałowych imprez. Pewnie wielu z Was spędzi ją na radosnym biesiadowaniu wśród znajomych lub na kończących karnawał balach. U mnie będzie domowo i zapewne wesoło. Kaczka piecze się już od godziny roznosząc zapach po całym domu. Do tego sałatka z gorgonzolą, karmelizowanymi gruszkami i orzechami. Najbardziej jednak wszyscy czekają na tort. Bezowy, z daktylami i orzechami, zawsze robi wrażenie. Zrobiłam też niespodziankę, drugi tort, który w domu rodzinnym robiła nam Mama. Z kilograma masła!!! Jest pyszny i kaloryczny ;) I kolejna rewelacja, koleżanka przyniesie pączki ! Wypiekała je cały dzień. Już na samą myśl o takich prawdziwych, domowych, ślinka mi cieknie. Wspominam moją Babcię, która z cierpliwością wielką robiła nam domowe pączki i bułeczki drożdżowe. Cierpliwie rozczyniała ciasto, drewnianą kopystką ,,szturchała" je po swojemu i układała na wielkich pierzastych poduchach przykrywając białym płótnem. A gdy już wyrosły, smażyła na domowym smalcu obracając je drewnianymi patyczkami. Czy ktoś jeszcze z takim namaszczeniem robi pączki? Nigdy wśród smakołyków nie brakowało najcieńszych i najpyszniejszych maminych faworków i róż karnawałowych. Ehhhh, znów przywołałam zapachy, smaki i aromaty z dzieciństwa. Rozmarzyłam się... A tu czas pędzić do kuchni, bo kaczka się spali. Liczyć kalorii dzisiaj nie zamierzam, bo i po co? Takie małe co nieco nikomu zapewne nie zaszkodzi :)
Z Nowym Rokiem zawsze wiążemy nadzieje, snujemy plany niezwykłe. Ile z tego będzie radości zależy od nas samych. Po siedmiu latach chudych, z mieszanką zawirowań wszelkich, dziś staję u progu nowego, całkiem fajnie zapowiadającego się jutra. Wierzę, że siedem lat tłustych nadchodzi właśnie teraz !!! Zaczęłam porządki wszędzie gdzie się da. Od strychu, aż po piwnicę. Do kartonów spakowałam ubrania, które zalegają w garderobie czekając na moją decyzję. Ubrać to czy poczekać? A może innego dnia? Ciągle nie mogłam się zdecydować na takie rozstanie. Aż tu nagle przyszło NOWE i zamieszało mi w głowie. Pozytywnie :) Wyrzuciłam wszystkie zasuszone kwiaty, bo one, oprócz zbierania kurzu, nic dobrego nie przynoszą. Rozwikłałam sprawy dręczące, nie dające po nocach spać, sprzedałam stary samochód, który ostatnio dawał mi nieźle w kość i dziś zamówiłam nowy. Moje pierwsze samodzielnie wybrane, wypatrzone i wyczekiwane autko. Zakończyłam niefortunne układy, przyjaźnie, które okazały się być mocno nadwątlone i nieprawdziwe. Wreszcie zaufałam sobie. Wyzwoliłam z męczących więzów. I tak podniesiona na duchu wierzę, że dobre emocje czekają na mnie i wystrzelą w wielu momentach tego roku. Trzymajcie kciuki :)))
